In het vorige nummer van deze Nieuwsbrief schreef Hugo Gijsels de historiek van de pogingen om het Vlaams Blok politiek te isoleren en kondigde hij aan dat we met Charta een initiatief nemen om de verkozenen individueel te benaderen met een verklaring ´Geen samenwerking met het Vlaams Blok´. Deze campagne is ondertussen gestart. Wat is de bedoeling? Is het geen ondemocratisch initiatief? Is het niet contraproductief?
De Vlaamse Raad heeft op 19 november 1992 een historische motie goedgekeurd waarin een in die Raad zetelende partij uitdrukkelijk werd veroordeeld voor haar programma in verband met de migranten. Wij menen dat deze motie geen dode letter mag blijven en het uitgangspunt dient te zijn voor concrete stappen van de democratische politici om die partij politiek te isoleren. In het verleden hebben we reeds ´mogen´ ervaren dat vooral op gemeentelijk vlak sommigen niet vies zijn van samenwerking met het Vlaams Blok. Het wordt hoog tijd om kleur te bekennen. We willen er nogmaals op wijzen dat het Vlaams Blok zich in haar programma en haar propaganda niet alleen tegen mensen van Turkse of Marokkaanse afkomst richt, maar ook tegen kritische journalisten, vakbonden, homosexuelen, ´ontaarde´ kunstenaars ...
Het is een partij met een autoritair programma en een autoritaire structuur die teert op het gevoel van verwarring en onzekerheid bij vele mensen die simpele en krasse antwoorden verlangen op ingewikkelde problemen. Het is een partij die zichzelf democratisch noemt, maar de grondslagen zelf van de democratie wenst te vernietigen. Daarom leggen we aan alle Vlaamse senatoren, volksvertegenwoordigers, provincieraadsleden en aan de gemeenteraadsleden van een aantal gemeenten een verklaring ter ondertekening voor. U vindt de tekst van deze verklaring nogmaals afgedrukt in dit nummer. Wij hebben aan een aantal bekende Vlaamse mensen gevraagd of ze ons initiatief en tevens onze oproep aan de mandatarissen wilden steunen. Zeer velen hebben positief geantwoord. U kunt de lijst met hun namen hierbij vinden.
Geenszins. Wij willen niet beletten dat het Vlaams Blok deelneemt aan de volgende Europese of gemeenteraadsverkiezingen. Wie op deze partij wenst te stemmen, moet dat voor zichzelf uitmaken. Dat is eenieders democratisch recht. Maar voor ons heeft niet elke kiezer altijd gelijk. En het is ons democratisch recht om de verkozenen van de andere partijen te vragen het Vlaams Blok uiterst rechts te laten liggen, daar hoort het thuis.
Sommigen beweren datzo´n ´cordon sanitaire´ averechts werkt. Het plaatst het Vlaams Blok in de comfortabele positie van ´underdog´, van ´één tegen allen´, van verstoten paria. Alsof ze die rol al niet sinds jaren spelen! In hun pers, in hun ´Uitzending voor Derden´ op de televisie hameren ze voortdurend op dit thema. Wij menen niet dat een ´tactische´ aanpak van het Vlaams Blok iets zal veranderen aan de electorale aantrekkingskracht van die partij. Slechts wanneer de mensen horen dat de politici en het beleid voldoende rekening houden met hun dagelijkse problemen zal het tij gekeerd worden. Terugkrabbelen heeft tegenover een dergelijke tegenstander geen enkele zin.
Duizenden mensen krijgen deze Nieuwsbrief in hun bus. U bent één van hen. Tot nu toe hebben wij u niets ´met aandrang´ gevraagd. Deze keer dus wel. Indien u het eens bent met dit initiatief en indien u wat tijd en energie over hebt, neem dan contact met ons op. Schrijf ons een kort briefje of stuur een faxje naar het secretariaat om u als medewerk(st)er aan te melden. Wij laten dan zeer snel van ons horen.
Doen?
Op 19 november 1992 werd in de Vlaamse Raad door alle partijen - met uitzondering van het Vlaams Blok - een resolutie goedgekeurd waarin het 70-puntenprogramma van het Vlaams Blok (gepubliceerd in juni 1992) inzake migranten scherp wordt veroordeeld. In deze resolutie staat ondermeer te lezen dat het 70-puntenprogramma flagrant in strijd is met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en met de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties. De Vlaamse Raad stelde ook vast ´dat sommige voorstellen ervan ontleend zijn aan het programma in 50 punten van 16 november 1991 van het Front National en als oogmerk hebben de migranten in een apartheidsgroep af te zonderen en stapsgewijs uit het maatschappelijk leven te verbannen, op dezelfde wijze als van 1933 af in nazi-Duitsland de joodse medeburgers werden behandeld´. Kent U persoonlijk een senator, volksvertegenwoordiger, provincie- of gemeenteraadslid, of een andere politieke mandataris, of hebt u nog voor hem/haar gestemd, dan houdt uiteraard niets of niemand u tegen om de oproep uit te knippen en deze ter ondertekening aan hem/haar voor te leggen. Niet opbergen in uw persoonlijke archiefkast, maar graag terugsturen naar het secratariaat. Viona* Wijns, Luk´Zinzen, Walter* • •
Om dezelfde reden verbindt ondergetekende zich ertoe geen politieke akkoorden af te sluiten of afspraken te maken met het Vlaams Blok, noch in het kader van demokratische raden op gemeentelijk, provinciaal, nationaal en Europees niveau, noch in het kader van verkiezingen voor de genoemde niveaus.
Naam:.
Funktie:
Adres:
Handtekening:
In het editoriaal van de vorige Nieuwsbrief vroeg René De Preter zich af wat Charta kan doen om het tij te keren, de democratie te herstellen, de politiek te fatsoeneren en geloofwaardig te maken. Hij noemde o.a.: ´vragen stellen, de discussie aanwakkeren over politiek en over de wijze waarop politiek bedreven wordt´. De laatste weken is het fenomeen van de politieke overloperij ongetwijfeld de meest spectaculaire reactie van individuele mandatarissen op de diepe verschuivingen die zich in het kiezerskorps voordoen; het ziet er immers naar uit dat 24 november niet het eindpunt is van die verschuivingen.
Het begon met de geruchtmakende overstap van J. Gabriëls, de aftredende voorzitter en volksvertegenwoordiger van de Volksunie, samen met een aantal mandatarissen, functionarissen en kaderleden naar de partij van Guy Verhofstadt. Hun voorbeeld werd gevolgd door kamerlid Chevalier van de SP en een aantal lokale mandatarissen van de CVP. Nadien volgde ook Hugo Coveliers. De overgang van een Antwerpse SP-er naar het Vlaams Blok bleef een unicum. Maar al bij al wordt Vlaanderen na Wallonië met de politieke overloperij als politiek fenomeen op grote schaal geconfronteerd. De betrokkenen legitimeren hun actie op diverse wijzen : het zou niet gaan om overlopen naar een ´andere´ partij aangezien het om een ´nieuwe´ partij gaat, de eigen partij heeft onvoldoende ´nuttigheidswaarde´ voor de toekomst. Antoine Denert drukt het plastisch uit :"lk heb een opdracht van de kiezer gekregen.Om die te vervullen heb ik een wagen nodig. Wel, mijn wagen, de VU, is versleten. Ik heb gewoon een nieuwe gekocht, de VLD. Mijn opinies zijn niet veranderd. Ik ben nog steeds even sociaal of even christelijk als vroeger." (De Morgen, 16.02.1993) Hier is dan, volgens Jan Verstraeten in de Gazet van Antwerpen (15.02.1993) een man aan het woord die ´tussen het heir van de keiharde politici in naam van de´ politiek van het hart de stem verheft´. Voor een aantal kiezers en mandatarissen hebben de verwezenlijkingen van de VU inzake staatsstructuren de bestaansreden van de VU ondermijnd. De invulling van de nieuwe structuren zien ze liever door grote traditionele partijen als VLD en CVI gebeuren. Een meer zelfstandig Vlaanderen mag in geen geval een meer sociaal-progressief Vlaanderen worden.
Van degenen die echte autonomie op het oog hebben is de evolutie naar zelfstandigheid van Vlaanderen binnen Europa natuurlijk niet verwezenlijkt. Zij zien het federaliseringsproces in België en in Europees verband nog steeds verder doorgaan. Maar tegelijkertijd moeten zij vaststellen dat ook de vraag naar verdere maatschappelijke invulling onlosmakelijk verbonden is met de al dan niet democratische opties die men daarvoor wenst te nemen. Begrippen als sociale rechtvaardigheid, solidariteit, verdraagzaamheid en bescherming van minderheden, culturele eigenheid moeten binnen deze nieuwe omkadering opnieuw gedefinieerd worden. De unitaire Belgische verzorgingsstaat houdt het niet lang meer uit binnen al dat regionaal en Europees opbod. Die evolutie kan geen enkele partij in België onberoerd laten. De VLD schijnt zich op die krachtproef voor te bereiden door verzamelen te blazen rond een burgerlijk project. Het Blok kiest voor het separatistische, autoritaire en racistische model. De VU zal zich verder moeten profileren als exponent van een democratisch Vlaams en Europees regionalisme met een sterke sociale inslag. De CVP, voor wie de machtsuitoefening steeds een bindmiddel is geweest, zal met een slinkend kiezerspotentieel moeilijk aan de tweespalt kunnen ontsnappen, terwijl de socialisten in de keuze tussen een oud en een vernieuwd socialisme blijkbaar eerder kiezen voor de gevestigde belangen. Zelfs Agalev zal niet ontsnappen aan structurele keuzen die de groene droom zwaar op de proef zullen stellen. Van de mandatarissen van al deze partijen mag worden verwacht dat zij met hun kiezers, hun leden, hun kaders en hun collega´s een antwoord op de maatschappelijke vragen helpen formuleren. Het van de ene dag op de andere overstappen naar een andere partij en meteen ook anders gaan stemmen en anders praten dan de vorige dag, vind ik echter gortig. Dat doet niet alleen pijn voor degenen die in goede trouw steeds met hen optrokken. Het is niet fatsoenlijk. Als dan bovendien nog de zetel die ze in het raam van hun partij van de kiezer hebben gekregen meeverhuist, wordt mijn rechtvaardigheidsgevoel gekwetst. Je mag veranderen van mening, zelfs van partij, maar dan neem je eerst ontslag, als partijlid en als mandataris. Dat ik met deze opinie niet alleen sta, bewijzen de talrijke reacties en lezersbrieven. Ze wordt ook vertolkt in een wetsvoorstel van 17 januari 1990 waardoor de indieners een einde willen stellen ´aan onfrisse praktijken waarbij verkozen kandidaten hun oorspronkelijke lijstgenoten in de steek lieten om bij andere groepen aan te leunen ´ : "De ontwikkeling van het kiesgedrag heeft de individueel verkozenen in de ogen van de kiezer gesitueerd in functie van de lijst, groep of partij waarmee hij aan verkiezingen heeft deelgenomen." Daarom hebben de indieners het ook over het ´overlopen en andere weinig democratische praktijken´ en over ´speculatieve operaties en benadeling van fracties´. Een van de twee indieners van het voorstel was Jaak Gabriëls. Ik denk dat individuele overstap-operaties weinig bijdragen tot herstel en verdieping van de democratie, maar dat ernstige discussie over wezen en taak van de partijen dat wel kan doen.
Het Deense voorzitterschap van de Europese Gemeenschap was nog maar net begonnen, of minister Claes gaf een persconferentie om zijn prioriteiten voor het tweede halfjaar van 1993 kond te doen. "Communautaire orthodoxie" zei de minister, "beheersing van het evenwicht tussen de instellingen en consequente uitvoering van Maastricht".
Wedden dat U er niet meteen van geilt? Nu mag de minister nog drie jaar van te voren zijn programma bekend maken, zo min als de doorsnee burger weet wat een ronzebons is, zo min heeft diezelfde burger een boodschap aan eurospeak. Wat de minister wellicht heeft willen zeggen, is dat hij zeer orthodox met de regels van de Europese Gemeenschap zal omspringen, dat hij het grootste respect zal blijven hebben voor de rol die in de Verdragen aan de Raad, aan de Commissie en aan het Parlement werden toegekend, en dat hij consequent zal doorgaan met het Verdrag van Maastricht, ook al mocht dat niet door iedereen zijn geratificeerd. Kortom, minister Claes wordt niet de grote vernieuwer, hij zal zorgzaam, realistisch en op een verantwoorde manier de communautaire huishouding beheren. Dat Claes geen hekkespringer is, wisten we natuurlijk ook wel en voor de broze Gemeenschap van vandaag is dat wellicht maar goed ook. Maar toch, blijft alles dan gewoon bij het oude? Met communiqué´s waar enkel een handvol ingewijden iets van begrijpen? Met beslissingen die achter gesloten deuren het wantrouwen van de bevolking enkel kunnen versterken? Met adviezen van een verkozen Parlement die na slechts een korte omweg in de prullemand belanden?
Zonder er meteen de revolutionaire beuk in te zetten, zou het ook anders kunnen. Eén voorbeeld. Zoals op de top van Edinburgh werd afgesproken, liet de Deense voorzitter al meteen op de eerste raadsvergadering de deur op een kier voor de televisie.
Toegegeven, niemand zal er voor thuisgebleven zijn, en de heren ministers hielden het in hun betoog inderdaad bij wat steriele statements. Met hun echte besprekingen begonnen ze pas toen de camera weer weg was. Uiteraard is democratie iets anders dan een camera en uiteraard is communicatie nog geen informatie. Maar waarom moest Claes dit experiment meteen affluiten? Niets meer dan show, zei de minister, hoe meer camera´s, hoe meer de echte onderhandelingen naar de coulissen verhuizen. En Dehaene zei alvast dat tijdens het Belgisch voorzitterschap de deur van de Raad weer dicht zou blijven. Jammer.
De minister heeft goede argumenten om te twijfelen aan het nut van het Deense experiment. Maar er zijn ook goede tegenargumenten. Vooreerst, een erg orthodoxe communautaire waarheid. In Europa gaat alles heel langzaam, stap voor stap. Een camera vandaag kan morgen echte openheid zijn. Het is een oude eis die al enkele jaren meegaat. Ten tweede, de niet te verwaarlozen kloof. Die wordt misschien wat kleiner als de burgers al af en toe eens de gezichten zouden zien van de heren en de enkele dame die in "Brussel" al dat fraais verzinnen. En ten derde de democratie. De Raad van Ministers is deels een wetgevend orgaan en dient dus net als elk parlement in volle openheid te werken. Een Gemeenschap die beweert een Gemeenschap te zijn, kan toch moeilijk blijven werken in de stijl van de 19de-eeuwse diplomatie? Een Gemeenschap die hopeloos contact zoekt met haar burgers, kan toch moeilijk blijven beweren dat die burgers niet mogen weten hoe er wordt beslist? Minister Claes wil - terecht - zo efficiënt mogelijk werken. Maar is democratie niet een stukje efficiency waard? Is het niet vooral een kwestie van geloofwaardigheid? Elementair, mijnheer de minister! P.S. Democratie en openheid in de Europese Gemeenschap wordt één van de hoofdthema´s van Charta´s Europa-initiatief. De werkgroep is klaar met haar ontwerp-memorandum en wil een brede discussie op gang brengen over hoe het nu zit met Europa. Wie goede ideeën en suggesties heeft kan contact opnemen met:
De werkgroep rond het Europees initiatief heeft een ontwerp-memorandum opgesteld dat nu ter discussie wordt voorgelegd.
In heel Europa steken nationalisme en onverdraagzaamheid steeds vaker de kop op en monden uit in onverhuld racisme en agressieve vreemdelingenhaat, symptomen van een maatschappelijke crisis die tot uiting komt op het politieke, sociaal-economische en culturele vlak. Een Europees eenmakingsstreven zou daartegen een dam moeten opwerpen. Echter, de manier waarop de Europese eenmaking vandaag aan de bevolking opgedrongen wordt dreigt de crisis nog in de hand te werken. De Europese politiek krijgt meer en meer greep op het dagelijks leven van de burgers en het wordt daarom tijd dat die burgers zelf hun stem laten horen. Politiek mag niet enkel een zaak zijn van professionele politici.
Charta 91 stelt daarom een brede maatschappelijke discussie over de Europese integratie voor en vraagt het voorzitterschap van de E.G. prioritair aandacht te schenken aan volgende punten:
De werkloosheidscijfers gaan sinds kort weer de weg op van rekords zoals we die in de jaren ´80 kenden. Vlaanderen heeft zijn 200.000ste werkloze gevierd, België telt nog steeds ongeveer één miljoen burgers zonder een volwaardige job. Voornamelijk jongeren, vrouwen, laaggeschoolden en ouderen zijn kwetsbare prooien voor werkloosheid. Samen met de angst om een job te verliezen is deze sociale uitsluiting krachtige meststof voor uiterst rechts, wat sommige politicologen ook mogen beweren over identiteitspaniek en existentiële crisis als oorzaken van verrechtsing. Met Charta 91 hebben we overigens nooit het ene tegenover het andere geplaatst, maar integendeel gewezen op het globaal karakter van de maatschappelijke crisis. Naast de politieke en culturele crisis stelden we in de basistekst dat "In de laatste vijftien jaar de sociaal-economische toestand van onze samenleving grondig gewijzigd is. De rijkdom van ons land werd herverdeeld ten nadele van de minstbegoeden en de verzorgingsstaat werd vervangen door een hoger-lager-maatschappij. Geen wonder dat in een aantal wijken van onze steden de werkloosheid, de benarde huisvesting, de sociale uitstoting aanleiding geven tot onverdraagzaamheid en vreemdelingenhaat." Sinds het najaar is het maatschappelijk debat over het werkloosheidsprobleem gelukkig terug aan het loskomen. Om dit dikwijls te akademisch en gesloten debat open te trekken, namen de deelnemers van het panel ´Kwaliteit van leven´ van de hoorzitting het initiatief een forum te houden over deze problematiek in relatie tot verrechtsing, om een balans van het beleid op te maken en te zoeken naar mogelijke remedies voor deze mensonterende plaag. De dringendheid van een probleem dat sinds 15 jaar structureel de samenleving treft, hoeft geen betoog meer. De moeilijkheid van een oplossing ervoor komt ook steeds meer tot uiting. De gebruikelijke werkloosheidsopslorpende maatregelen van de overheid bewijzen steeds meer hun failliet. Anderzijds schept de economische groei weliswaar meer productie en rijkdom maar blijkbaar niet langer nieuwe werkgelegenheid. En indien oplossingen zich situeren in een wijziging van de krachtsverhoudingen, terwijl we ons midden in een recessie bevinden, roept dit op zijn beurt weer de dubbele vraag op van hoe die krachtsverhoudingen te wijzigen en met welke oplossingen als perspectief: radicale arbeidsduurherverdeling en/of basisinkomen? Er is dus meer dan voldoende stof ter discussie. Charta 91 kan hier haar functie als forum en geluidsversterker waarnemen. We zullen dit dan ook doen. De voorbereiding van dit forum ´Tunnel in, tunnel uit, tunnel in´ gaat nog verder. Momenteel is de discussie over een tekst inzake deze problematiek aan de gang, Alle geïnteresseerden zijn natuurlijk welkom om aan het uitschrijven van deze tekst deel te nemen. De volgende vergadering van de projectgroep werkloosheid vindt plaats op woensdag 24 maart om 19u in het secretariaat, Transvaalstraat 8 te Berchem.
Contact projectgroep werkloosheid:
Stephen Bouquin, Bloemenhofplein 8, 1000 Brussel, tel.: 02/511.13.28;
Eric Rosseel, Residentiesquare, 3/11, 1040 Brussel, tel.: 02/649.11.33
Tijdens de vergadering van 01.02.1993 werd besloten dat er in de toekomst meer rond concrete projecten zal worden gewerkt. Voorstellen: 1. opstellen van een multiculturele activiteitenkalender voor 1994 die eventueel in de Nieuwsbrief kan worden gepubliceerd; 2. deelname aan het Europees initiatief voor wat betreft het culturele luik; 3. ondersteuning van projecten als Charabang en European Drive-in Theatre die als doel hebben cultuur dichter bij de massa te brengen; 4. deelname aan een initiatief van Eric Anthonis, Mare Santens en Jan Van Broeckhoven waarbij een maatschappelijke discussie rond de rol van kunst en kunstenaars in de samenleving wordt gevoerd. Andere voorstellen zijn welkom tijdens de volgende vergadering op 05.04.1993, 19.00 uur in Eicker-ik, Breughelstraat 31 -33 te Antwerpen.
Het was even stil in de Gentse groep. Stilte voor de storm, zo bleek. Op 22 januari deden we een opgemerkt wederoptreden met een spetterende fuif in de Gentse Vooruit.
Onze portemonee Is er dan ook beter van geworden.
Eenmaal het feestrumoer uit onze hoofden, staken we de koppen samen over onze verdere werking. Besloten werd de gemeentelijke toer op te gaan, met het oog op de verkiezingen van 1994. Bovendien sluit dit naadloos aan bij de nationale campagne rond het ´Cordon sanitaire´ dat we mee helpen aanleggen in onze regio.
Verder gaat onze bekommernis uit naar de huisvestingsproblematiek. Niet te onderschatten in onze fiere stede. Dit project staat nog volop in de steigers en kan dus nog niet nauwkeurig omschreven worden.
Tenslotte zullen wij ook dit jaar ons steentje bijdragen in de werking tijdens de zomerfestivals. Om dit alles tot een goed einde te brengen, is er natuurlijk flink wat manen vrouwkracht nodig. Wij doen dan ook een warme oproep naar onze streekgenoot-leden om ons met raad en daad te komen bijstaan. Wij vergaderen elke eerste donderdag van de maand om 20u. De lokatie wil wel eens verschillen. Het is dan ook veilig om eerst even de regionale verantwoordelijke te bellen. Tot dan.
Op 16 mei organiseert VZW INTEGRATIE (een samenwerkingsverband van verscheidene verenigingen) een multikultureel feest met de bedoeling de Lierse bevolking dichter bij de migrantenkultuur te brengen. De weken daarvoor zijn er ook tentoonstellingen en wordt een filmavond ingericht.
Chronologisch:
24.4.93: Twee tentoonstellingen in het Vleeshuis op de Grote Markt ´Kijker op Turkije´ ´Land van herkomst Marokko´
11.5.93: Filmvoorstelling in Cinéma Varietés, Antwerpsestr. Lier ´Sarafina
16.5.93: Multikuttureet feest met: -Turks en Marokkaans theehuis -Exotische keuken -Kinderanimatie rond verdraagzaamheid -Turkse en Marokkaanse muziekgroepen -Kinderdansgroepen -Diverse stands Adres : ´t Kranske, Kerkstraat 3, 2500 Lier Aanvang : 13u, einde : 22u.
Inlichtingen : Danny THIJS, Boomlaarstraat 202, 2500 Lier, tel. 03/444.34.31.
per regionale groep wordt een ´open boekhouding´ gemaakt met een financieel verantwoordelijke, die een maandelijks verslag op een geijkt formulier zal uitbrengen aan Irma Houtmortels, verantwoordelijke voor de centrale financies. Diverse groepen kunnen om de dagelijkse werking te bekostigen een voorschot vragen. Grote investeringen of voorschotten gebeuren in overleg met Irma of de stuurgroep, waar alle grotere initiatieven in wording worden besproken. Wisselwerking tussen de diverse groepen: vermits een inhoudelijk verslag van de diverse vergaderingen van elke groep niet haalbaar is, wordt ernaar gestreefd om de verslagen te centraliseren op het secretariaat, waar ze dan kunnen opgevraagd worden. Wisselwerking moet ook via de stuurgroep mogelijk worden, aangezien de agendapunten steeds kunnen aangevuld worden vanuit de diverse groepen, liefst op voorhand.
deze biedt plaats voor verslagen, initiatieven en toelichtingen, en wil graag als zo´n nieuwsinstrument gebruikt worden.
het is wenselijk dat elke regionale groep dit punt op de agenda plaatst. De zinvolheid, welke festivals en wanneer, dient bekeken te worden. Samenwerking met andere groeperingen: In Antwerpen heeft op 28 januari een vergadering met Hand in Hand plaatsgevonden inzake Antwerpen Helemaal Anders. In Gent wordt contact opgenomen met Hand in Hand en Democratie 94 met het oog op gebundelde acties voor de gemeenteraadsverkiezingen.
De rondreizende Anne Frank-tentoonstelling kent een ongezien succes. In Leuven noteerde men op drie weken tijd niet minder dan 22.000 bezoekers en kwamen er 310 scholen over de vloer. Toen de tentoonstelling op s februari in Hasselt in première ging, was de agenda voor de begeleide schoolbezoeken al kompleet volgeboekt. De toernee waarvan de einddatum voorzien is op 19 december, zal naar alle waarschijnlijkheid verlengd worden.
Een van de belangrijkste aspecten van de tentoonstelling is dat de bezoeker gedwongen wordt zijn standpunt te bepalen : is hij of zij voor of tegen een systeem dat gebaseerd is op uitsluiting, een systeem dat in zijn uiterste consequentie uitmondt in volkerenmoord ?
Deze vaststelling bracht de organisatoren op het idee een petitie-actie op touw te zetten onder de suggestieve titel ´Anne, als ik jou zie...´ Daaronder volgt de tekst: "Anne Frank, we vergeten je niet. We zullen ervoor zorgen dat racisme en vreemdelingenhaat geen kans krijgen. Daarom deze petitie. We tekenen voor een samenleving met mensen die elkaar verdragen. Met mensen die hun democratie verdedigen. Met mensen die vrij en rechtvaardig willen zijn en die respect voor elkaar opbrengen. Wij willen geen heruitgave van de vreselijke gebeurtenissen in de jaren ´30 en ´40. Dat nooit meer. Daarom tekenen we deze petitie. Omdat we je niet vergeten zijn, Anne Frank."
Mede onder impuls van Torn Lanoye en Jo met de Banjo wordt deze petitie massaal aangeboden aan Bekende Vlamingen (waarvan velen voor het eerst stelling nemen). Momenteel circuleert de petitie met de voorgedrukte handtekeningen van Wilt Tura, Michel Preud´homme, Wendy van Wanten en Herman Brusselmans. Een groot aantal bekende Vlamingen steunen de actie : Felice Damiano, Walter Capiau, Mama´s jasje, Kurt Van Eeghem, Kris De Bruyne, jos Ghijsen, Hugo Mathyssen.... Bij het ter perse gaan van deze Nieuwsbrief zouden ook de Rode Duivels hun handtekening moeten hebben gezet. De organisatoren hopen dat er rond deze actie een pax media tussen de BRTN en VTM kan worden gecreëerd en dat belde zenders het idee achter de petitie zullen willen ondersteunen. Toen de eerste lading Bekende Vlamingen de petitie ondertekende, haalde dit alvast uitvoerig het VTM-journaal. In Limburg wordt de petitie gekoppeld aan de actie ´Duimen voor verdraagzaamheid´: behalve hun handtekening onder de petitie, plaatsen de Bekende Vlamingen ook een duimafdruk en hun naam op een groot linnen doek. De symboliek is duidelijk. Hoewel een duimafdruk bij iedereen verschillend is en dus zeer persoonlijk, geeft zo´n afdruk toch geen enkele aanwijzing over verschillen in ras, geslacht, kleur, godsdienst of afkomst...
Voor meer inlichtingen kan men terecht bij ´De Wereld van Anne Frank´, Postbus 877, 1000 Brussel tel. : 02/502.64.01 fax: 02/512.17.02.
De tentoonstelling is nog op de volgende plaatsen te bezoeken :
4 t/m 28 maart Romy Goldmuntz Centrum, Antwerpen
1 t/m 30 april Sint-Pietersabdij, Gent
21 mei t/m 13 juni Koninklijk Atheneum, Ronse
18 juni t/m 18 juli Vredescentrum, Antwerpen
30 juli t/m 15 augustus De Vismijn, Nieuwpoort
17 september t/m 9 oktober Provinciaal Hof, Brugge
15 oktober t/m 7 november Cultureel Centrum A. Spinoy, Mechelen
12 november t/m 19 december Koninklijk Atheneum, Aarschot
Het Belgisch Bureau van het Europees Parlement organiseerde op 20 januari in Leuven het colloquium ´Voorbij haat en angst´, over racisme en xenophobie. Met een paar honderd aanwezegen, waarvan het merendeel universiteitssstudenten. Het is niet je dat.
VLD-Europarlementslid Karel De Gucht was anders wel bij de pinken, toen hij zei dat het voorstellen van een terugkeerbeleid een illusie in het leven roept die de vïuchtelingenstroom ook niet meteen zal kunnen verminderen. De Gucht moet eens dringend met zijn partijgenoten gaan praten. Maar ja, het is geweten dat het Europees Parlement een parkeerplaats is voor buitenbeentjes. Ook Lode Van Outrive praat heel anders dan partijgenoot Louis Tobback, al gaan beiden naar dezelfde kapper in Leuven.
Jaap Kruithof had last van "masturbatorische" colloquia. Racisme los je niet op met een moralistische benadering. Er is een economische, politiek en cultureel probleem. Stijgt het racisme niet bij laagconjunctuur en toenemende werkloosheid, en wat voor een afspraak is het dat we niets aan de werkloosheid zouden kunnen doen?En om de vluchtelingenstroom tegen te houden zal men geen muur hoog genoeg om Europa kunnen bouwen. Zeker in Griekenland, met al die eilandjes is dat nogal lastig. Er moet een nieuw Marshall-plan komen, maar wie steekt er zijn nek voor uit?
Hugo Gijsels legde minutieus uit hoe moeilijk de politici en het gerecht het hebben om racisme strafbaar te stelten, tenzij het jegens joden is. Prins Filip kwam het namiddaggedeelte opluisteren. Kwaliteit moest het gebrek aan kwantiteit compenseren. Paula D´Hondt was als steeds klaar en duidelijk: "Alleen met een geïntegreerd beleid kan het racisme afgestopt worden: iedereen moet zich betrokken en verantwoordelijk voelen, en dat is nu niet het geval." Voor het Centrum voor Etnische Gelijkheid zag D´Hondt vooral als opdracht het ontwikkelen van een tegenstrategie voor het racisme, met anti-discriminatiecodes en verstandige, maatschappelijk aanvaardbare positieve acties. In de namiddag mocht het publiek ook meepraten. Meteen kwam het stemrecht via de nationaliteitsverwerving ter sprake. Een weg die voordelen heeft (stemrecht op alle niveaus, reisfaciliteiten,...) maar ook nadelen (onverkwikkelijke problemen door de dubbele nationaliteit, in de formule van Objectief 479.917 wordt niet eens gevraagd of men Belg wil worden,...).
"Gemeentelijk stemrecht op basis van verblijf, nationaal stemrecht op basis van vrijwillig gekozen nationaliteit" was het compromis dat Paula D´Hondt naar voren schoof. De twee grote vakbonden en de christelijke basisgroepen verenigd in het ´Platform stemrecht´ staan er achter, maar het is nog zoeken naar een parlementaire meerderheid hiervoor.
Zowel in de zaal als op het podium was de Charta-aanwezigheid voelbaar. Met getuigenissen (het contrast tussen racisme in het politiekorps dat met vorming beantwoord wordt, en anti-racisme in het onderwijs, in casu het aan de kaak stellen van het revisionisme, dat met ontslag beantwoord wordt), stellingen ("Er is geen migrantenprobleem maar een probleem van racisme") en voorstellen (een ´cordon sanitaire´ rond het Vlaams Blok leggen).
En prins Filip? Die zorgde ervoor dat zowat het hele Leuvense politiekorps voor hem op de been was, zodat al wie met de auto in Leuven was, gevrijwaard bleef van parkeerboetes.
Voor vele Antwerpse politici is de stadsschuld een ware obsessie. Bezuinigen lijkt nog hun enige programmapunt te zijn. Alle politiek energie kruipt erin. Ja, men zegt wel dat verwaarloosde wijken geherwaardeerd moeten worden. Dat er wat moet worden gedaan aan verkeersveiligheid. Dat er behoefte is aan meer recreatieruimte, meer groen. Er moeteen kansenbeleid komen, enz. Maar dan zucht men:" geen geld". Puur defaitisme is dat. Wind in de zeilen van uiterst rechts.
Daarbij blijft men steken in oeverloze technische disputen over een miljoen meer hier en één minder daar. Als specialisten discussiëren gaat dat vaak ten koste van de democratie. Jullie snappen daar toch niets van. Laat ons maar doen. Het resultaat kent u: afkeer van de politiek en handengewrijf bij de Blokoversten.
Toch bestaat er een oplossing. Sta Antwerpen in 1995 een moratorium van 6 jaar toe op z´n rentelast. Dat levert een adempauze op van 30 miljard. Het nieuwe stadsbestuur beschikt zo over de ruimte om de echte problemen aan te pakken. Om onder meer te werken aan een harmonieuze multiculturele samenleving.
Een moratorium biedt de politici de kans om uit hun klassieke denkpatroon te stappen. Politici klagen nogal vlug over de beperkte maneuvreerruimte die ze hebben om iets aan de dingen te doen. De zogenaamde harde economische realiteit. Het lijkt wel fysica. In feite is dat gewoon fundamentalisme. Economisch fundamentalisme. Economie is niets anders dan een stuk van de samenleving en die heb je toch zelf in de hand. Waarom doe je anders aan politiek? Aan zo´n moratoriumdebat kan elke burger deelnemen. Politicus, wat ga je doen om dat moratorium van de schuldeisers af te dwingen? Politica, waar ga je die dertig miljard aan uitgeven? Naar wie ga je luisteren? Naar de economische machthebbers of naar je kiezers?
Dit is ook Vlaanderen. Er ijvert dus een heus comité voor dat moratorium. ´Zuurstof voor Antwerpen´ heet het en het is een initiatief van een handvol individuele burgers. Die hopen echter op medewerking van al wie begaan is met democratie, uiteraard van alle democratische organisaties, bewegingen en partijen.
In het vooruitzicht van de gemeenteraadsverkiezingen wil ´Zuurstof voor Antwerpen´ voor het einde van 1993 duizenden handtekeningen verzamelen. Een soort hete adem in de nek van de politici.
Zaterdag 27 maart organiseert ´Zuurstof voor Antwerpen´ in het Cultureel Centrum van Berchem een discussie met beleidsverantwoordelijken. Doe mee als u ook zo´n hekel hebt aan economisch fundamentalisme. Weg met het vals dilemma ´bezuinigen of besturen´. Wie iets wil doen, gewoon informatie wenst, of onderstaand oproep wil verspreiden of ondertekenen,kan altijd terecht bij Koen Dille, Le Grellelei 12/1 te 2600 Berchem. Bellen kan ook: 03/239.17.07. Of geld storten: 001-2474447-53 voor ´Zuurstof voor Antwerpen´.
Op eenvoudige aanvraag (schriftelijk of telefonisch) kan u nog steeds beschikken over het volgende materiaal (gratis te verkrijgen)
(fragment)
neen niemand kan hem de weg wijzen op de weg
en de tekens op de weg zijn niet te ontcijferen.
iedereen moet voor zichzelf uitmaken waar hij
naar toe gaat op de weg en hoe en waarom.
vroeger zegt men waren er die precies wisten
waar naar toe op de weg en hoe en waarom.
de weg naar het beloofde land a.h.w.
en allen volgden zij die wisten of meenden te weten.
de weg naar het beloofde land.
men kon het onder woorden brengen.
men kon het zich voorstellen.
men werd er door aangetrokken en vreesde het tegelijk.
het onuitsprekelijke kon men stilzwijgend aanschouwen
maar nu weet niemand meer precies
waar naar toe en hoe en waarom.
niemand weet nog waar hij te land zal komen
en of hij te land zal komen en hoe en waarom.
de woorden om het te verwoorden zijn verloren gegaan.
de voorstellingen zijn aan scherven gevallen.
de lange weg langs het absurde
lost gedeeltelijk op in leegte.
nu zijn er alleen zij die gissen
waar naar toe en hoe en waarom.
"het doel van een reis zonder doel"
"de bestemming van een reis zonder einde"
"nergens vandaan verbinden met nergens naar toe"
"betekenis zoeken voor het betekenisloze"
nu ziet men alleen nog een fractie van de weg
nu is er alleen nog de weg
en de weg is de weg is de weg.